Ky fshat në Turqi nuk është si gjithë të tjerët. Aty, banorët flasin një gjuhë të vecantë, e cila përbëet nga tingujt që lirohen përmes firshkëllimës.

Kjo gjuhë e vecantë nga eskpertët quhet “gjuha e zogjve”, dhe kur e dëgjojnë njerëzit, binden se ajo vërtetë u përngjanë tingujve të tyre.

Kjo gjuhë deri vonë është konsideruar si gjuhë në zhdukje e sipër, por banorët e fshatit kanë marrë masa që të mos humbet kjo kulturë.