Hapeni derën bijt’ e mi…jam nëna që ju kam dhan’ gjiju kam rrit me shum’ mundimepse ma vr atë sot zemrën time…Ikën vitet un’ u plaka
tani s’po ju duhem më nxorët përjashta,për ju shpirtin e kisha plot,por tashmë ju u bëtë veç lot…
A mendoni kush ju lindi,a mendoni kush ju rriti,kur të lëndoheni trupi ju dhëmb,a mos vallë thirrni oh moj nën’…
Si më nxorët nëpër rrugë,e mbyllët pragun e derës,si pa mua ju hahet buka
për ju ia kam hequr kafshatën vetes,Zëmra e nënës që po rënkon,në mosh’ të thyer u copëtua
nuk urren as nuk maIIkon,mendon se do plakeni,keni për ta kujtuar…
Kur të vi dita ta kujtoni,me gjith’ shpirt do e kërkoni,haku i saj çdo dit’ ju v ret,s’ka si nëna në kët’ jetë…